Zondag 14 april rijdt een trein door de geschiedenis van Lombok. Nou ja, het is geen tijdreistrein. De trein rijdt door Lombok. En ik vertel bij bijzondere plekken over de geschiedenis. Over hoe het is ontstaan. Wat er te doen was. Deze geschiedenis combineer ik met fragmenten uit columns die ik over Lombok heb geschreven. Zo hoor je tijdens deze rit informatie over de Lood- en Zinkfabriek. Over de officieren van Knoopkazerne en de Sijpesteijnkazerne. Over de herberg Jaffa. Maar ook over Mevlana, de wonderwinkel, de paardenslager, Tabakszaak Tromp en Kopi Susu. En natuurlijk komt Wim Sonneveld ook aan bod. Als we langs zijn standbeeld rijden, kan ik het vast niet laten om zijn lied ‘Nikkelen Nelis’ te zingen. Zing je mee?

Over de verteller (Joost Mangnus)

Bijna 11 jaar woon ik in Lombok. De eerste stap ik hier zette, voelde goed. En vanzelfsprekend. Ik voelde me er meteen thuis. En ik kon niet anders dan over deze speciale wijk te schrijven. 7 boeken heb ik over deze wijk geschreven. Mijn 2 kinderen zijn hier geboren. Ze gaan hier op school.

En dat blijven ze doen. Ook nu we in juli gaan verhuizen, en buiten Lombok gaan wonen. Met pijn in mijn hart, dat wel. Maar aan de andere kant is het ook goed zo. Vooral met zo’n afscheidstour. Want zo voelt de treinreis van 14 april. Een rit door 11 mooie jaren. Een rit door mijn favoriete wijk. Voor altijd.